O CONCELLO E A ASOCIACIÓN GALEGA DE APICULTURA PIDEN AOS VECIÑOS QUE POÑAN TRAMPAS PARA EVITAR NIÑOS DE VELUTINAS
A velutina é unha especie invasora perigosa para o medioambiente e que conleva un risco importante para as persoas. Neste momento comezan a saír do seu letargo invernal, polo que resulta necesario trampear en gran escala. O risco que xera a ‘vespa velutina negritorax’ é moi superior ao das autóctonas. Non fai falta achegarse ao niño para alteralas, reaccionan ao ruido e vibración (niños soterrados) e son máis agresivas na proximidade dos seus niños. Atacan en maior número, con máis insistencia e inxectan máis veleno. Carecen de inimigos naturais e xeran centenares de nais por niño a diferenza das autóctonas que apenas chegan á decena. A captura de raíñas ha de efectuarse de marzo a finais de maio, coincidindo coa fase de construción e actividade do niño primario. Ou ben de setembro a decembro (do nacemento de novas raíñas á súa hibernación).
EVITA As VELUTINAS. CONSTRUCIÓN DE TRAMPAS. CONSELLOS.
A.- Situación das trampas.- Hai que seleccionar lugares asollados, porque o aroma se difumina mellor cando o trayente quéntase. Colocaremos as trampas ao redor dos niños velutinos do ano anterior que non foron eliminados antes de setembro. Un gran número de raíñas haberán invernado preto e buscarán alimento ao redor. Nestes casos as trampas colocaranse nun radio de 100 a 150 metros dos mesmos. Se deixan de caer exemplares de Velutina hai que resituar as trampas uns 150 metros para que volvan capturar. Tamén as colocaremos nas proximidades dos composteiros e nos alpendres onde se garde o material do apicultor. Finalmente tamén as situaremos nun radio de 100 metros ao redor dos apiarios. Durante a primavera non se deben colocar as trampas contra a velutina no propio colmenar. Se é posible, na trampa colocarase unha avespa asiática, a poder ser raíña, xa que atraerá ás súas conxéneres polo efecto das feromonas e actuará como repelente para as abellas. Os restos dun niño primario de velutina tamén actúan como un bo atrayente así como a auga de cocer a cera. Poñer algo para que non se afoguen no líquido atrayente. As raíñas vivas na trampa é o mellor atrayente.
B –Trampas a utilizar.- Construiremos e instalaremos trampas o máis selectivas posible para evitar que entren nelas outros insectos polinizadores fundamentais para a reprodución de plantas e cultivos. Para iso, aconsella que na parte superior da botella realícense dous buracos enfrontados cun diámetro de entre 8 e 9 mm. Iso axuda moito porque hai moitos insectos como abellóns, bolboretas ou polillas que non poderán entrar. Xusto debaixo das entradas, faríase a mesma operación cos buracos de saída, tamén enfrontados, que deberían ter un diámetro de entre 4 e 5 milímetros e para os que se pode utilizar unha broca tamén para madeira que podemos adquirir en calquera ferraxería, ou un cravo dun tamaño aproximado. As medidas idóneas serían 8 ó 9 milímetros para as entradas e entre 4 e 5 milímetros para as saídas. Nos buracos de entrada, como se mostra na fotografía superior, aconsella colocar unha campanilla e, no interior da botella, unha cortiza ou algún outro elemento que flote no líquido atrayente. Preténdese que o que non sexa avespa asiática non morra na trampa e poida escapar.
C – Atrayente caseiro.- Aí gran diversidade de atrayentes caseiros, similares en eficacia aos comerciais, de entre eles o máis simple é o realizado con fermento fresco do pan. Mestura para recebar 20 ó 25 trampas.- 50 gr de fermento e 2 kg de azucre disoltos en 5 litros de auga morna. Para 2 ó 3 trampas.- 5 gramos de fermento + 200 gramos de azucre e 0,5 litros de auga. A duración do atrayente dependerá da temperatura ambiental, aínda que o habitual con temperatura primaveral é substituílo caixa 15 ó 20 días.
Para calquera dúbida ou aclaración, contactar coa Asociación Galega de Apicultura – AGA- (Delegación Ferrolterra) no teléfono 661 378 960.